Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Η ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικόDiscomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο. Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη, στις οποίες μέχρι το 2008 εξέδωσε 18 έργα. Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 12 έργα. Από το 2013 ξεκίνησε συνεργασία με τις Εκδόσεις Διάπλαση για την έκδοση παραμυθιών. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει. Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Συγγραφέας της Χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και το ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα βραζιλιάνικα και τσέχικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ θα κυκλοφορήσει σύντομα στα τουρκικά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και φέτος έγραψε τα δύο πρώτα της θεατρικά έργα: Για ένα μπουκάλι φθηνό κρασί και Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη και Εννέα χρόνια σιωπής. Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσει πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά. Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα. Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν. Όνειρό της: να υπάρξει αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι. Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά. Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…